Γυναίκες και μπάλα
Του Στέλιου Σοφιανού από το v men Ιούνιος 2008
ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΕΣ, και επειδή μας βόλευε πού και πού να επεκτείνουμε τη μεταβατική ιδιότητα πέραν των μαθηματικών, θα το λέγαμε κάπως έτσι: στους άντρες αρέσει το ποδόσφαιρο, στους άντρες αρέσουν οι γυναίκες, άρα το ποδόσφαιρο είναι γυναίκα. ΟΚ, η μπάλα είναι γένους θηλυκού - και, κατά τη διάσημη ρήση του Ιβιτσα Οσιμ, όχι και τόσο άμεμπτης ηθικής. Το τι έχουν ακούσει οι καημένες οι γυναίκες για τα τερτίπια της δεν γράφεται εδώ. Μόνο που δεν είμαι σίγουρος ότι όλα είναι άδικα.
Aς μιλήσουμε μόνο για μπάλα τώρα.
Μάλλον να μιλήσουν αυτοί που την ξέρουν και την έχουν παίξει καλύτερα:
Ερίκ Kαvτoνά: «Αν έχεις μόνο ένα πάθος στη Ζωή, όπως το ποδόσφαιρο, γίνεται πολύ επικίνδυνο. Όταν σταματάς μαζί του, είναι σαν να πεθαίνεις».
Μισέλ Πλατινί: «Για μένα το ποδόσφαιρο είναι απλώς ένα παιχνίδι, όχι ένα δράμα».
Αλαν Σίρερ «Στο ποδόσφαιρο δεν αρκεί να βάζεις γκολ - πρέπει και να νικάς».
Γιόχαν Κρόιφ: «Το ποδόσφαιρο είναι απλό, αλλά είναι δύσκολο να παίξειs απλά».
Και το κορυφαίο όλων, από τον
Τιερί Ανρί: «Στο ποδόσφαιρο πάντοτε κρίνεσαι από το τελευταίο σου παιχνίδι. Ο,τι και αν έχεις πετύχει, όσο καταπληκτικός και αν είσαι, είναι το τελευταίο παιχνίδι αυτό που όλοι βλέπουν. . . ».
Οι συνειρμοί είναι εύκολοι. Toυς συνθέτω: Ερωτεύεσαι σφόδρα, δεν βλέπεις τίποτε άλλο, σε αφήνει, θεs να πεθάνεις. Παίζεις με τις γυναίκες, περνάς καλά, πρόσεχε όμως, γιατί θα περάσουν τα χρόνια και θα έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό - ίσως γιατί παίζουν και εκείνεs μαζί σου χωρίs να το καταλάβεις. Όσα καταπληκτικά και αν έχεις κάνει για μία γυναίκα ποτέ δεν είναι αρκετά για να σε σώσουν τη μία και μοναδική φορά που θα τη «χαλάσει» κάτι το οποίο θα πεις ή θα κανείς.
Αντρικά πάθη.
Και όχι μόνο αντρικά.
«Οι γυναίκες δεν μιλάνε για το ποδόσφαιρο ως τη στιγμή που κάποια ερωτεύεται ποδοσφαιριστή και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι γνωρίζει όσα πρέπει να ξέρει γι' αυτό».
Η Ζαν Μορό το έχει πει αυτό. Η μπάλα κερδίζει τις γυναίκες, συχνά για λόγους που εμείς χλευάζουμε - ή Ζηλεύουμε. Κακώς. Αν εκείνες βρίσκουν σέξι τους αθλητές ή την όλη ατμόσφαιρα στο γήπεδο (με την τόση «αντρίλα»), κανένα πρόβλημα: προτιμότερο (και πολύ σέξι) είναι για μένα να έχω δίπλα μου στην εξέδρα τη μελαχρινή που μυρίζει γαλλικό άρωμα από τον μελαχρινό που ιδροκοπάει και φοράει δεύτερη μέρα την ίδια μπλούζα. Με μία διαφορά: να μη με ρωτάει (η μελαχρινή.. .) αν υπάρχει ριπλέι κάθε φορά που χάνει το γκολ επειδή κοίταζε στο άλλο μισό του γηπέδου τον κούκλο σέντερ μπακ. . .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου