Κυριακή 8 Μαΐου 2011


Γυναίκες και μπάλα  
Του Στέλιου Σοφιανού από το v men Ιούνιος 2008
 
ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΕΣ, και επειδή μας βόλευε πού και πού να επεκτείνουμε τη μεταβατική ιδιό­τητα πέραν των μαθηματικών, θα το λέγαμε κάπως έτσι: στους άντρες αρέσει το ποδό­σφαιρο, στους άντρες αρέσουν οι γυναίκες, άρα το ποδόσφαιρο είναι γυναίκα. ΟΚ, η μπά­λα είναι γένους θηλυκού - και, κατά τη διάσημη ρήση του Ιβιτσα Οσιμ, όχι και τόσο άμεμπτης ηθικής. Το τι έχουν ακούσει οι καημένες οι γυναίκες για τα τερτίπια της δεν γρά­φεται εδώ. Μόνο που δεν είμαι σίγουρος ότι όλα είναι άδικα.

Aς μιλήσουμε μόνο για μπάλα τώρα. 

Μάλλον να μιλήσουν αυτοί που την ξέρουν και την έχουν παίξει καλύτερα:

Ερίκ Kαvτoνά: «Αν έχεις μόνο ένα πάθος στη Ζωή, όπως το ποδόσφαιρο, γίνεται πολύ επικίνδυνο. Όταν σταματάς μαζί του, είναι σαν να πεθαίνεις».

Μισέλ Πλατινί: «Για μένα το ποδόσφαιρο είναι απλώς ένα παιχνίδι, όχι ένα δράμα».

Αλαν Σίρερ «Στο ποδό­σφαιρο δεν αρκεί να βάζεις γκολ - πρέπει και να νικάς».

Γιόχαν Κρόιφ: «Το ποδόσφαιρο είναι απλό, αλλά είναι δύσκολο να παίξειs απλά».

Και το κορυφαίο όλων, από τον

Τιερί Ανρί: «Στο ποδόσφαιρο πά­ντοτε κρίνεσαι από το τελευταίο σου παιχνίδι. Ο,τι και αν έχεις πε­τύχει, όσο καταπληκτικός και αν είσαι, είναι το τελευταίο παιχνίδι αυτό που όλοι βλέπουν. . . ».

Οι συνειρμοί είναι εύκολοι. Toυς συνθέτω: Ερωτεύεσαι σφόδρα, δεν βλέπεις τίποτε άλλο, σε αφήνει, θεs να πεθάνεις. Παίζεις με τις γυναίκες, περνάς καλά, πρόσεχε όμως, γιατί θα περάσουν τα χρό­νια και θα έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό - ίσως γιατί παίζουν και εκείνεs μαζί σου χωρίs να το καταλάβεις. Όσα καταπληκτικά και αν έχεις κάνει για μία γυναίκα ποτέ δεν είναι αρκετά για να σε σώσουν τη μία και μοναδική φορά που θα τη «χαλάσει» κά­τι το οποίο θα πεις ή θα κανείς.

Αντρικά πάθη.

Και όχι μόνο αντρικά.

«Οι γυναίκες δεν μιλάνε για το ποδόσφαιρο ως τη στιγμή που κάποια ερωτεύ­εται ποδοσφαιριστή και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι γνωρίζει όσα πρέπει να ξέρει γι' αυτό».

Η Ζαν Μορό το έχει πει αυ­τό. Η μπάλα κερδίζει τις γυναίκες, συχνά για λόγους που εμείς χλευάζουμε - ή Ζηλεύουμε. Κακώς. Αν εκείνες βρίσκουν σέξι τους αθλητές ή την όλη ατμόσφαιρα στο γήπεδο (με την τόση «αντρίλα»), κανένα πρόβλημα: προτιμότερο (και πολύ σέξι) είναι για μένα να έχω δίπλα μου στην εξέδρα τη μελαχρινή που μυρίζει γαλλικό άρωμα από τον μελαχρινό που ιδροκοπάει και φοράει δεύτερη μέρα την ίδια μπλούζα. Με μία διαφορά: να μη με ρωτάει (η μελαχρινή.. .) αν υπάρ­χει ριπλέι κάθε φορά που χάνει το γκολ επειδή κοίταζε στο άλλο μισό του γηπέδου τον κούκλο σέντερ μπακ. . .



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου